Going strong in Appleton

Heee hoi,

Hier is het echte leven ondertussen begonnen en dat is druk. Heel erg druk.
Na de eerste twee lessen Introduction to theatre was helaas wel duidelijk dat dit niet echt m'n vak was. Niet omdat ik het niet interessant vond, integendeel zelfs, maar de professor en de studenten waren, op z'n zachts gezegd, niet enthousiast te krijgen voor het lezen van theaterstukken. En dat is nou precies waar dit vak over gaat... Dat vak heb ik dus (helaas) laten vallen en daarvoor in de plaats heb ik het vak Introduction to American Society gekozen, hierbij leer je alle gewoonten en gebruiken van de Amerikanen, heel interessant. M'n andere vakken waren gelukkig wel meteen heel leuk en vooral Introduction to Biomedical Ethics vind ik heel interessant. Het is een vak waarbij je heel veel moet discussiëren en je eigen manier van denken moet ontwikkelen op het gebied van de medische zorg. Het laatste vak dat ik heb is Freshman Studies en dat is best wel pittig, vooral omdat je intens veel moet schrijven en dat is met mijn kleuterschool Engels toch wel even lastig.
Gelukkig is het hier heel normaal om een writing tutor aan te vragen, naar een writing center te gaan of gewoon aan je vrienden te vragen of ze je paper willen nalezen. Dus dat komt allemaal wel goed.

Anyway, genoeg over school.

Maandag heb ik mijn eerste Ultimate Frisbee practice en daar heb ik echt heel veel zin in. Ik heb gehoord dat heel veel mensen super fanatiek zijn tijdens dit spel dus ik ben benieuwd.
Elke dinsdag en donderdag heb ik Viking Chorale en dat is heel leuk. Het koor is super groot en er zitten heel veel leuke mensen in. We hebben in oktober een eerste concert en in november nog twee anderen.

Dit weekend is er Octoberfest in Appleton en dat betekend feest. Ik ben met Emily en haar roommate Emily (iedereen heet hier Emily) downtown gaan wandelen en dat was heel gezellig. Appleton voelt heel klein, totdat je honderden mensen door de straten ziet lopen.

                                                                   With my two Emily's

Aanstaande vrijdag is de International Fall Formal en daar heb ik heeeel veel zin in. Vandaag gaan we naar de mall om een jurkje en schoenen te kopen (de schoenen pasten namelijk niet meer in mijn koffer). De mall hier is echt heel groot, en dat is voor veel mensen een beetje gek omdat Appleton juist vrij klein is. Ik ben er in ieder geval heel blij mee.

Het leven hier is druk en fijn en Lawrence begint steeds iets meer als thuis te voelen.

Heel veel liefs,
Niesje

First week

Hoi hallo,

Hier ben ik weer, na een radiostilte van precies twee weken. Er is al zoveel gebeurd, niet normaal!

Toen ik aankwam in de U.S ben ik een paar dagen met m'n vader in Chicago geweest. Dat was heel leuk, we hebben veel musea bezocht, boottochtjes gemaakt en veel gegeten. Mijn persoonlijke hoogtepunt was toch wel The Cloud Gate, oftewel the Chicago Bean. Ik vind het heel grappig dat er gewoon een grote spiegelende boon in het Millennium Park staat. 

                                                                 Beaning in Chicago

                                                                      Boottochtjes 

                                                 

Na een paar dagen Chicago zijn we op vrijdagmorgen doorgereden naar Appleton. Daar zag ik voor de eerste keer m'n kamer en m'n roommate. Die situatie was nogal ongemakkelijk want zij wist niet dat ik zou komen (ze had m'n mails en brief niet beantwoord) en ik wist niet dat zij al drie weken in onze kamer zat (ze volgde een zomerprogramma). 

De volgende dag hebben we spullen voor de kamer gekocht en die middag ben ik ingetrokken. 

In de avond was er een pizzaparty voor alle internationale studenten. Dat was wel even gek, je kent natuurlijk helemaal niemand. Ik heb me aan heel veel mensen voorgesteld en gelukkig kijkt niemand daar raar van op. De rest van de week heb ik oriëntatie gehad. Dat was heel leuk, maar ook heel vermoeiend. De hele dag socializen viel me af en toe toch zwaar. Ook heb ik de eerste paar dagen heimwee gehad. De combinatie van een heel aparte roommate en een totaal nieuwe omgeving maakte dat ik me niet optimaal voelde. 

Nu gaat het gelukkig al een heel stuk beter en vandaag had ik dan ook m'n eerste lessen. Deze term volg ik Freshman Studies, een verplicht vak voor alle eerstejaars, Introduction to biomedical ethics, Introduction to theatre en Social dance: movement. Ik heb een beetje teveel units, ik heb er 21 in plaats van het gemiddelde van 18. Dit houdt in dat ik een wat zwaarder rooster zal hebben, maar ik kijk wel of ik dat volhoud. Je dagen hier gaan trouwens heel snel volzitten: elke keer dat ik denk dat ik even vrij ben heb ik ineens tien dingen ingepland. 

Er begint hier nu een beetje ritme in m'n leven te komen en dat vind ik wel heel fijn. Ik voelde me tijdens Welcome Week een beetje zweven door de dagen. Nu weet ik meer waar ik aan toe ben. Ook ben ik in een klassiek koor beland. Lawrence heeft een heel groot en goed conservatorium. Tijdens de eerste repetitie begon iedereen ineens met zingen en ik had geen idee. We gaan twee keer per week repeteren en af en toe ook optreden, super super leuk! Ik heb ook al een paar ritjes in een echte Amerikaanse schoolbus gemaakt, het voelde alsof ik in een film zat. 

                                                                Touren naar de Mall

De mensen zijn hier over het algemeen heel aardig en willen je overal mee helpen. Iedereen houdt de deur voor je open en als je iets nodig hebt, wil iedereen het graag regelen. 

Voor nu trek ik toch nog het meeste op met de internationals, waar ook mijn beste vriendinnetje bij zit, Emily uit Engeland. Ik snapte nooit zo goed waarom alle internationals altijd zo bij elkaar gingen zitten, maar de Amerikaanse cultuur is toch wel heel anders dan de Europese. Ik denk dat alle internationals daar aan moeten wennen en dat schept een band. (Ik heb overigens al genoeg leuke Amerikanen gesproken, dus dat komt wel.)

De dagen zijn leuk en vol, de mensen zijn lief en het weer is goed. 

Liefssss Niesje

Last days in Holland

Halloooo allemaal,

De afgelopen weken zijn zo intens snel gegaan. Ik heb denk ik alleen maar leuke dingen gedaan en de eeuwig durende vakantie is nu toch echt bijna om. Afgelopen week heb ik bijna elke dag wel een afscheid ontbijt of etentje gehad. Het feit wil namelijk dat drie van mijn beste vriendinnen ook binnen een week vertrekken om een tijd in het buitenland te verblijven.
Het is heel raar om te bedenken dat we over een week verspreid zijn over een deel van de wereld terwijl we nu nog allemaal in Dordrecht zitten. Toch maakt het het afscheid nemen iets gemakkelijker omdat ik weet dat zij in hetzelfde schuitje zitten als ik.

Dinsdagavond had ik een afscheidsetentje bij mij thuis met mijn 9 lievelingsvriendinnen. Het was heel mooi weer (dat mocht ook wel een keer deze 'zomer') dus we konden in de tuin zitten. We hebben de hele avond gepraat en dat was zo fijn. Ik realiseerde me wat voor geweldig lieve vriendinnen ik heb en dat ik zo ontzettend blij met ze ben.  Ik denk dat je je pas echt beseft wat je hebt als je het achterlaat. Dat klinkt heel dramatisch maar door de lieve woorden, foto's en kaartjes werd ik me nog eens extra bewust van de lieve vriendinnen om me heen. En hoe fijn ik het vind dat ik volgend jaar weer terug kan komen bij deze lieve mensen.

ETEN! 

Ook van m'n familie heb ik hele mooie en lieve dingen gekregen: kaarten, boekjes en een fotoboek van zo ongeveer mijn hele leven. Wel vanaf het gebruik van de digitale camera, anders werd het een beetje te gek. (Hij zit al in m'n koffer Mieke.)

Voor nu is bijna alles gepakt en liggen er twee grote koffers in m'n kamer. Alle papieren zijn uitgeprint, de klassen gepland en m'n kleren opgevouwen. Ik vlieg morgen om 12:40 met mijn vader naar Chicago, waar we eerst nog een paar dagen zullen zijn. Na drie dagen zullen we doorrijden naar Appleton waar Lawrence University ligt. Super spannend!

Nu ga ik nog even genieten van mijn laatste dag op Nederlandse bodem. Een raar gevoel, gemixte gedachtes. Ik besef het denk ik nog niet helemaal. Of juist wel... Ach ik weet het niet, ik zie het allemaal wel.

Ik heb besloten om op zoveel mogelijk dingen 'ja' te zeggen dit jaar, ik ben heel benieuwd waar dat je kan brengen.

Lieeefs Niesje

*Ohja contact leggen met m'n roommate is me nog steeds niet gelukt (lees: ze reageert op geen enkele brief of email), wordt vervolgd...

Counting down

Halloooo lieve mensen,

Over precies 15 dagen gaat het gebeuren, ik vertrek naar Amerika om daar een jaar Liberal Arts te studeren aan Lawrence University in Appleton. Dit had ik een jaar geleden absoluut niet verwacht, ik wil namelijk al lang heel graag naar de toneelschool. Ik heb dit jaar auditie gedaan maar omdat de kans dat je wordt aangenomen heel klein is heb ik tegelijkertijd ook het CSP project bij Fulbright doorlopen. Dat houdt in veel toetsen maken, essays schrijven, gesprekken voeren en een miljoen vragenlijsten invullen.
In combinatie met audities doen was dat een beetje veel van het goede in m'n examenjaar, maar om het het kort te houden: ik ben helaas niet aangenomen, maar in plaats van de toneelschool ga ik nu dus iets anders heel geweldigs doen, een jaar studeren aan Lawrence!

Lawrence is een kleine universiteit met een groot conservatorium waar ik veel drama vakken wil volgen. Drama is relatief groot op Lawrence en daarom ben ik ook heel blij dat ik daar ben aangenomen. Ik leef op de campus, wat inhoud dat ik samen met een roommate een kamer heb in een gang waar heel veel andere eerstejaars slapen.
Lawrence ligt ongeveer drie uur boven Chicago in het stadje Appleton.

Appleton ligt vrij noordelijk, -15 graden in de winter is dus normaal. 

De meeste voorbereidingen zijn nu zo ongeveer gedaan, denk ik... Hoop ik. Ik krijg nog bijna dagelijks een mini-hartverzakking omdat ineens blijkt dat ik nog iets had moeten doormailen of invullen, maar dat ligt grotendeels aan mij heb ik het idee.

Ik besef nog niet helemaal dat ik de aankomende 10 maanden aan de andere kant van de wereld zal leven en ik heb geen idee of ik dat erg zal vinden. Misschien wel, misschien niet.

Hopelijk kan ik met deze blog familie , vrienden en toekomstige CSP'ers een beetje op de hoogte houden van m'n ervaringen op een ander continent.

Ik heb er 97% zin in en ik ben 3% bang, maar dat hoort erbij denk ik.

Lieeeefs,
Niesje